Dolina Bzury
Dolina jest ostoją o randze europejskiej, obejmuje wschodnią część pradoliny warszawsko - berlińskiej. Podłoże torfowe jest bardzo grube, ale melioracje z lat osiemdziesiątych spowodowały zniszczenie wielu cennych torfowisk. Bzura ma aktualnie sztuczne, wyprostowane koryto. Brak większych lasów; jedynie koło Kter, Goślubia, Pęcławic i Borowa istnieją niewielkie lasy olszowe. Większość powierzchni zajmują łąki i pastwiska. Na terenie ostoi znajdują się dwa kompleksy stawów rybnych: Walewice (210 ha) i Borów (120 ha).
Okres lęgowy
Ostoje wyznaczono na podstawie wysokiej liczebności niektórych zagrożonych gatunków: błotniak łąkowy (22-25 par, ale obecnie kilka par), derkacz (do 35 par), podróżniczek. Występuje tu także wiele innych ptaków wodno - błotnych np. bocian czarny (2 pary), żuraw (18 par), rybitwa białowąsa (10-19 par).
Okres pozalęgowy
W czasie przelotów odpoczywają tu m.in.: gęsi zbożowe (do 1500 os), gęsi białoczelne (do 2500 os.), bataliony (2060 os) oraz łabędzie czarnodziobe do 24 osobników. Wyjątkowo licznie zimują tu myszołowy zwyczajne i włochate; w latach dziewięćdziesiątych notowano do 150 osobników obydwu gatunków. Regularnie spotyka się także: błotniaki zbożowe, pustułki, drzemliki, krogulce, jastrzębie, ostatnio także bieliki, a nawet orła przedniego.
