Dolina Neru

Z Ptaki Polski Środkowej - Sekcja Ornitologiczna SKNB UŁ
Skocz do:nawigacja, szukaj
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Dolina Neru

Jest ostoją o randze europejskiej. Ostoja ta obejmuje zachodnią część pradoliny warszawsko - berlińskiej. Maksymalna szerokość to 2,5 km. Dolina posiada grube podłoże torfowe, szczególnie na odcinku Nagórki - Dąbie. Dominują tu łąki i pastwiska.

Okres lęgowy

Rangę europejską nadano ostoi w oparciu m.in. o gniazdujące na tym obszarze zagrożone gatunki: kropiatka (35 par), derkacz (20 samców), podróżniczek (35 par). Poza tymi rzadkimi ptakami występuje tu wiele innych równie ciekawych: bąk (13 samców), bączek (0-1 para), bielik (1 para), błotniak stawowy (25 par), błotniak łąkowy (do 6 par), zielonka (3 pary), żuraw (3-4 pary), rybitwa białowąsa (10 par w 2004 roku), rybitwa czarna (5-15 par), wodniczka (0-3 samców), kulik wielki (do 10 par), do 100 par gęgaw gniazduje na licznych torfiankach. Także ptaki siewkowate budują gniazda na licznych podmokłych łąkach: rycyki, krwawodzioby, czajki.

Rybitwa białoskrzydła foto.Łukasz Krajewski

Przelot wiosenny

Podczas przeloty wiosennego na rozlewiskach zatrzymują się wielotysięczne stada migrujących ptaków, w tym gęsi zbożowe (do 10 000 os.), gęsi białoczelne (do 5 500 os.), świstuny (do 3 600 os.), krzyżówki (do 1 200 os.), łyski (do 1 450 os.), a także wiele innych kaczek i perkozów. Wiosną spotyka się duże tokowiska batalionów.